“Πατρίδα μου είνε μια τεφρή.. μια γκρίζα πολιτεία…
Μια ανάερη τέφρα ράντιζε, θυμούμαι, όλα τα γύρω:
Τα δένδρα τα γυμνά…τα σπίτια…τα έρμα μονοπάτια,
Τα σάπια φύλλα, νεκρικό που απαλοχύναν μύρο…”
Κρατώ στα χέρια την μετάφραση των “Ρωμαϊκών ελεγείων” του J.W.Goethe.
Έκανα μια βόλτα με μια νεαρή μου φίλη την Κλειώ στον κήπο του Προμπονά.
Περπατούσαμε κάτω από τις δάφνες του Απόλλωνα και μου έλεγε για τα σχέδια της μια και μόλις είχε έρθει από το εξωτερικό, ήταν ένα ζεστό ανοιξιάτικο απόγευμα. Βγήκαμε από τον κήπο και συζητώντας βρεθήκαμε
σε ένα μικρό καφέ στην Ν. Φιλαδέλφεια.
Ήταν μια από κείνες τις μέρες που η ραθυμία κυριεύει τις αισθήσεις και σε οδηγεί σε μια ονειρική χαύνωση ανάμεσα στις μυρωδιές που ασκούν το δικαίωμα της ύπαρξης και δηλώνουν την εποχή της αναγεννημένης φύσης.
Ο κύριος Λάκης (υποκοριστικό του Βασίλειου Λαζανά) προχώρησε χαμογελαστός, προς το διπλανό τραπέζι. Το μαγαζί ήταν άδειο ,έτσι η προσοχή του επικεντρώθηκε σε μας ,ο κύριος Λάκης ήταν οικογενειακός φίλος και συγγενής εξ αγχιστείας, έτσι αφού προηγήθηκαν οι τυπικές ερωτήσεις το ενδιαφέρον του στράφηκε στην νεοφερμένη ,η μικτή ελληνογαλλική καταγωγή της ,έφερε αντανακλαστικά σχεδόν στο στόμα τους πρώτους γαλλικούς στίχους.
Comme je descendais des Fleuves impassibles,
Je ne me sentis plus guidé par les haleurs :
Des Peaux -Rouges criards les avaient pris pour cibles
Les ayant cloués nus aux poteaux de couleurs.
Ο Arthur Rimbaud ανάβλυζε χωρίς κάποιος κόμπος λήθης να σκαλώνει την γλώσσα του και το μυαλό του .Το μεθυσμένο καράβι είχε σαλπάρει και με τον ίδιο καπετάνιο έκανε το σεργιάνι του στα γαλλικά γράμματα .
Le Poète est semblable au prince des nuées
Qui hante la tempête et se rit de l'archer;
Exilé sur le sol au milieu des huées,
Ses ailes de géant l'empêchent de marcher
Σειρά είχε ο Charles Baudelaire και το ΄’Αλμπατρος μας ακολούθησε στο ταξιδι.
“Σηκώνομαι γύρω στις 6 το πρωί, τρώω πρωινό και ανοίγω τα λεξικά μου, δουλεύοντας τις λέξεις μου μια ώρα, στις 7 ξαναπέφτω και κοιμάμαι 2 ώρες. Μετά δουλεύω τις μεταφράσεις μου και κατά τις 11 και 30 έρχομαι εδώ, να βρω κάποιον φίλο. Το μεσημέρι τρώω λιτά, κοιμάμαι μια ώρα και μετά πάλι δουλεύω μέχρι που θα ξαναεπισκεφτώ το café .Γυρνώντας θα διαβάσω κάτι και θα ξαπλώσω νωρίς.
Αυτό είναι το καθημερινό μου πρόγραμμα.”
Ήταν περισσότερο μια μικρή διάλεξη, παρά μια συζήτηση άλλωστε η πολυσύνθετη γνωσιολογική επάρκεια του κύριου Λαζανά επεκτεινόταν πέρα από τα όρια μιας απλής λογοτεχνικής κουβέντας.
Έχουν περάσει χρόνια από τον θάνατο του μεγάλου λόγιου Βασιλείου Λαζανά
Και η πολιτεία έχει σιωπήσει αλλά και η Ακαδημία Αθηνών το ίδιο ίσως είναι η μοίρα των διανοητών στην Ελλάδα να έχουν Σωκρατική μοίρα.
No comments:
Post a Comment